آیا این دلیل واقعی است که منچستریونایتد اکنون سولسشر را اخراج نمی کند؟

منچستریونایتد کاملاً واضح است که برای این سقوط نگران کننده در فرم آماده نبود.

نخواستن این اتفاق یک چیز است. از برخی جهات، خوش بینی باشگاه به اوله گونار سولسشر ستودنی است.

اما نداشتن یک برنامه اضطراری در صورت فروپاشی کامل، برای باشگاهی به بزرگی یونایتد، سوء مدیریت فاحش و سوء برنامه ریزی است.

کاملاً آشکار شده است که منچستریونایتد هیچ “طرح B” نداشته است.

مشکلات موقت

یونایتد در کنار سولشایر ایستاده و تصمیم گرفته است که اقدامی نکند. اما هیئت مدیره نمی تواند تحت تاثیر نتایج قرار گیرد.

یکی از دلایل واضح عدم تمایل به تصمیم گیری تا کنون می تواند به دلیل نگرانی در مورد اینکه چه کسی وارد عمل می شود.

اهداف بلند مدت مائوریسیو پوچتینو و اریک تن هاگ در حال کار هستند و بعید است به این زودی ها در دسترس قرار گیرند. بنابراین یونایتد ترجیح می دهد تا پایان فصل صبر کند.

در آن صورت، چه کسی بین الان تا پایان فصل قدم می گذارد؟

هیچ کس در کادر فعلی سولشایر نمی تواند به طور قابل اعتمادی به عنوان جانشین موقت او وارد نقش شود.

مایک فیلان به قدری با سولشایر مرتبط است که نمی‌تواند تاثیری بر بازیکنان بگذارد، در حالی که مایکل کریک و کیران مک‌کنا هر دو تجربه لازم برای هدایت این تیم را ندارند، و همچنین بسیار نزدیک با بازیکن نروژی هستند.

هیچ مربی موقت مشخصی خارج از آن در باشگاه وجود ندارد، که مانع از ارتقای مربی جوانان فاقد صلاحیت شود.

و آوردن یک بازیکن سابق یونایتد از خارج از باشگاه برای تبدیل شدن به سرمربی موقت/سرپرستی منطقی نیست. باشگاه این کار را با سولسشر انجام داد و همچنان در حال انجام آن است.

دیگه اونجا نرو

تجربه استخدام سولشایر به عنوان سرمربی موقت نشان می دهد که یونایتد در دامی می افتد. حتی اگر کاندیدای عالی به راحتی در دسترس بود.

یک مدیر موقت باید دقیقاً همین باشد. پلی برای یک گزینه بهتر و ارجح.

یونایتد با سولشایر این موضوع را از دست داد. باشگاه تحت تأثیر نتایج موقت چشمگیر او قرار گرفت و او را به طور تمام وقت در مارس 2019 به خدمت گرفت، نه اینکه به برنامه اولیه خود برای ارزیابی آرام گزینه ها در ماه می پایبند بماند. فرم تیم مدت کوتاهی بعد از بین رفت.

باشگاه نباید مطلقاً اشتهایی برای پایین آوردن این رویکرد برای بار دوم داشته باشد، مگر اینکه رئیس موقت از بالاترین کیفیت برخوردار باشد، مانند رالف رانگنیک، اگر بخواهد به صورت کوتاه مدت مورد توجه قرار گیرد.

به نظر می رسد تصمیم این است که (الف) به سولشایر بپیوندد یا (ب) فوراً یک جایگزین دائمی استخدام کند.

یونایتد از همه جهات برای این کار آماده نیست. از منظر یافتن جانشین دائمی و همچنین داشتن یک آماده موقت، در صورت انتخاب این مسیر ناصواب ثانویه.

حرکت برای اخراج سولشایر همچنان می تواند در این هفته اتفاق بیفتد. باشگاه دو هفته پس از نتیجه لیورپول فرصت دارد تا برای این امر آماده شود.

برای بسیاری از هواداران، شکست 5-0 خانگی آخرین گل بود و آن زمان بود که باید تغییرات ایجاد می شد. دو هفته بعد، فقدان آمادگی برای چنین فروپاشی، یونایتد را دچار سردرگمی، بدون جهت، و مطمئناً در پشت صحنه – تقلا برای ارزیابی جایگزین‌های احتمالی کرده است.

در یونایتد یا کمبود جاه طلبی وجود دارد یا بی کفایتی. احتمالاً ترکیبی از هر دو.