سه بازیکن بد منچستریونایتد مقابل رئال سوسیداد

فرد

فرد بازی را به عنوان شماره 10 منچستریونایتد آغاز کرد و در مقابل کازمیرو و کریستین اریکسن در خط میانی نقش پرسینگ پیشرفته ای را ایفا کرد.

او خوب شروع کرد و به یونایتد کمک کرد تا توپ را پس بگیرد و مشکلات از آنجا شروع شد. هر زمان که فرد صاحب توپ شود، تمایل طبیعی او این است که به عقب بازی کند نه جلو.

او تقریباً در یک نقطه یونایتد را با یک پاس به عقب به سمت داوید دخیا به دردسر انداخت که موقعیتی برای سوسیداد ایجاد کرد.

تمام بازی‌های هجومی یونایتد در نیمه اول به فرید ختم می‌شد، که اغلب منجر به کند شدن حرکت، تصمیم‌گیری اشتباه، یا اجرای ضعیف پاس‌ها می‌شد.

در نیمه دوم او کاملاً بی تأثیر بود و در تمام شب فقط 36 پاس انجام داد.

ویکتور لیندلوف

ویکتور لیندلوف مدافع راست نیست. اما یک بار دیگر مجبور شدیم به منظره ناخوشایند سوئدی که در موقعیت بازی می کرد بسنده کنیم.

او را با لیساندرو مارتینز بیرون انداختند، نشانه ای از اینکه او در چه جایگاهی قرار دارد.

لیندلوف در نیمه اول در دفاع میانی عملکرد خوبی داشت، اما در دفاع راست هیچ پیشنهادی نداشت. این تقصیر او نیست، اما این آزمایشی نیست که بخواهیم تکرار شود.

کریستیانو رونالدو

این یک عملکرد غم انگیز از کریستیانو رونالدو بود که واقعاً در سن 37 سالگی به نظر می رسد.

او در نیمه اول روی دروازه قرار گرفت و رونالدوی جوان‌تر می‌رفت و فرصت را از بین می‌برد. این بار رونالدو بدون اینکه حتی یک گلوله از او دور شود گرفتار و خلع ید شد.

رونالدو یک ضربه سر به ثمر رساند، اما او خیلی تنبل بود که از قبل به زمین برگردد و به درستی مردود اعلام شد.

در نیمه دوم نیز هیچ محصول نهایی رونالدو مشاهده نشد. و او مجبور شد به راحتی در محوطه جریمه در تلاشی ناامیدکننده برای برنده شدن در یک پنالتی متوسل شود. داور فریب نخورد.

این بازی فرصتی برای رونالدو بود تا به طور منظم خود را به ترکیب اصلی یونایتد برگرداند. در عوض او نشان داد که چرا باید روی نیمکت بماند.

نمایش همه

دن هنوز در این فکر است که اگر یونایتد خوان ورون را نگه می داشت چه اتفاقی می افتاد…